Tak, w mukowiscydozie stosuje się leki stymulujące apetyt, jednak ich zastosowanie jest dokładnie rozważane i poprzedzone oceną stanu zdrowia pacjenta.
Farmakologiczne stymulowanie apetytu
W praktyce klinicznej u pacjentów z mukowiscydozą, u których występują uporczywe trudności z jedzeniem i brak przyrostu masy ciała pomimo intensywnych działań dietetycznych, psychologicznych i diagnostycznych, możliwe jest włączenie leczenia farmakologicznego. Najczęściej stosowanym lekiem w takich sytuacjach jest cyproheptadyna – lek przeciwhistaminowy z dodatkowym działaniem pobudzającym apetyt. Podaje się ją zwykle na okres od 3 do 6 miesięcy, w dawkach uzależnionych od masy ciała dziecka lub osoby dorosłej. Leczenie to powinno być prowadzone pod ścisłym nadzorem lekarza, a przed jego rozpoczęciem konieczne jest wykluczenie innych przyczyn niedożywienia i braku łaknienia, takich jak refluks żołądkowo-przełykowy, zaburzenia trawienia, depresja, lęki, anemia czy celiakia.
Postępowanie przed włączeniem leków
Zanim podejmie się decyzję o włączeniu farmakologicznych stymulantów apetytu, stosuje się podejście wieloetapowe:
- modyfikacja diety – zwiększenie kaloryczności i smakowitości posiłków, stosowanie doustnych suplementów odżywczych (np. odżywek wysokokalorycznych),
- ocena psychologiczna – w kierunku depresji, lęków, zaburzeń jedzenia,
- diagnoza medyczna – w celu wykluczenia współistniejących chorób (CFRD, refluks, zespół SIBO, alergie, celiakia),
- włączenie żywienia enteralnego – w skrajnych przypadkach, gdy inne metody zawodzą.
Brak jednoznacznych dowodów
Podkreśla się, że chociaż cyproheptadyna bywa skuteczna w poprawie łaknienia, nie ma jeszcze wystarczających dowodów naukowych potwierdzających jej rutynową skuteczność w populacji pacjentów z mukowiscydozą. Stąd jej zastosowanie odbywa się wyłącznie po indywidualnej analizie klinicznej i decyzji zespołu terapeutycznego.